In 1998 onderging ik mijn eerste gynaecologische operatie. Tijdens die ingreep is mijn baarmoeder verwijderd. Aan deze operatie hield ik pijn over in mijn rechter lies met uitstraling naar mijn rechter been.

Begin 2008 moest ik weer onder het mes. Tijdens deze ingreep kreeg ik een voor- en een achterwandplastiek. Ik had toen al een tijdje last van urine- en ontlastingproblemen, de pijn die ik hierboven beschreef, en pijn in mijn andere lies en de onderrug.

Een jaar later, begin 2009, begonnen mijn ontlastingproblemen. Ik moest mezelf manueel helpen en voelde het als het ware vaginaal naar buiten komen. Ook urineproblemen, pijn in mijn liezen en de onderrug staken de kop weer op.
Omdat er al eens een  plastiek gedaan was kreeg ik toen het prolift matje, alléén aan de achterkant, want de voorwand zag er nog goed uit, dat vonden ze niet nodig (achteraf ben ik er erg blij mee dat dat niet gebeurd is..).

Na de Prolift kreeg ik veel pijn in mijn stuitje, onderrug, de onderbuik en mijn liezen. Na een periodelang Diclofenac geprobeerd te hebben kreeg ik Tramadol voorgeschreven als pijnstiller.
Ik bezocht een bekkenbodemfysiotherapeute en een proctoloog, maar die konden niets voor me doen.
Uiteindelijk kwam ik bij de pijnpoli terecht, maar die stuurden me toch weer terug naar de gynaecoloog, die toen plotseling wel een idee had wat er aan de hand kon zijn: het matje was mogelijk gekrompen. Ze kon proberen het los te maken, maar wist niet of dat zou helpen. Nou proberen gaan we dus niet doen hoor! Vooral niet als eerst alles ontkend wordt.

Ik liet het maar zo.. Tot eind 2009. Toen was het nodig toch de voorwand aan te laten pakken, want die bleek achteraf toch weer verzakt, maar gelukkig zonder matje, omdat de vagina te nauw was. Ik kreeg een voorwandplastiek.

Ik ben niet meer seksueel actief geweest, mijn relatie eindigde begin 2009. Tot ik op een gegeven moment een nieuwe vriend kreeg. In drie maanden tijd durfde ik liefst twee keer met hem naar bed. Die twee keer waren een ramp: bloedingen en tot overmaat van ramp ook nog de condoom kapot..
Ik heb de vriend maar laten gaan, ik kon het niet aan om hem alles uit te leggen ..vond t ook te vroeg om al alles uit te leggen als je iemand nog niet zo goed kent.

Tot op vandaag slik ik me wezenloos aan medicijnen tegen de pijn. Ik probeerde nogmaals fysiotherapie, maar de fysiotherapeute vond dat ik mijn spieren niet kon ontspannen en dacht dat het dáár aan lag.. Ik loop in de WIA omdat ik niet kan werken door alle complicaties.. Na 4 jaar houdt de WIA op, dat is volgend jaar.

Ik zocht contact met een ziekenhuis waar ze werken met biologische matjes. Ik vond dit ziekenhuis via het medisch forum, waarop ik las dat zij soms nog in staat zijn de meest gecompliceerde gevallen te helpen. Ik ben nu helemaal gefocust op het laten verwijderen van het Proliftmateriaal. Ook heb ik me aangemeld bij een psychiater in een academisch ziekenhuis om te leren omgaan met pijn. Maar ik moet nog even afwachten op een afspraak.

Ik ben er van overtuigd dat er aan het verwijderen van het Proliftmateriaal ook risico’s zullen kleven. Maar vast niet zoveel als wat ik tot nu toe heb ervaren, door misleidende informatie en gepruts. En wat voor risico’s? Seks, werken en goed slapen kan ik niet al meer, ondraaglijke pijnen heb ik al sinds tijden.
Begin juli heb ik een afspraak bij de dokter die werkt met biologische matjes. Ik hoop dat ik daar andere lotgenotes tegenkom die ik attent kan maken op deze site zodat we nog sterker worden met elkaar.

Jullie horen te zijner tijd van me wanneer ik aan de beurt ben!

Groetjes,
Leni