Lotgenote Colinda, 57 Jaar

Ik heb ondraaglijke pijn na het plaatsen van een mat in mijn buik. Vorig jaar, 23 mei 2011, ben ik geopereerd en is deze rustplastiek geplaatst. Sindsdien heb ik onmenselijke pijn vooral bij en na de ontlasting en het plassen, dat zich uit in brandende en stekende pijn, uitstralend naar mijn onderrug en liezen/bovenbenen, maar ook tussen de schouders, en duizeligheid. Ik heb het gevoel door mijn benen te zakken en ik heb een vieze smaak in mijn mond die ik nergens mee weg krijg. Daarbij heb ik het ook vreselijk koud. Ik ben door de operatie veranderd in een wrak, zowel lichamelijk en geestelijk.

Ik ben terug geweest bij de gynaecoloog, die weigert de mat te verwijderen. Hij verwijst mij van de ene arts naar de andere, met als gevolg lange wachttijden voor je weer terecht kan bij een arts, die weer nare onderzoeken met je doet en je vervolgens weer terug stuurt naar de dokter die de operatie heeft gedaan.

Als ik een dag niet hoeft te ontlasten gaat het 50% beter. Ik zou het liefste stoppen met eten of een stoma krijgen, als ik maar niet meer via de natuurlijke weg hoeft te drukken.
Ik ben van mening dat je in Nederland beter af ben als dier. Die proberen ze te helpen en als dat niet lukt, helpen ze een dier om niet langer te hoeven lijden.

Ik was een energieke, vrolijke, graag werkende vrouw, gek op mijn man, kinderen en kleinkinderen en familie, waar ik graag van alles mee ondernam. Alles is veranderd, alleen op de wat fittere dagen (en die zijn er weinig) kan ik een boodschapje doen of een wandeling in het bos maken.Ik kan niet meer fietsen, niet fatsoenlijk zitten, geen seks meer hebben en ook niet meer zwemmen. Ik weet niet meer wat ik moet doen.

Door mijn verhaal met jullie te delen hoop ik dat iemand mij raad en hulp kan bieden en dat andere vrouwen gewaarschuwd worden. Laat het NOOIT doen is mijn mening. Er was mij niks verteld, er moest alleen een eierstok uit, en dan word je wakker met een enorme mat in je buik genaaid, vastgezet aan je heiligbeen, darmen en buikwand. Darmen bewegen dag en nacht, wat vreselijke pijnen veroorzaakt.

Ik heb na de operatie nog 3x opnieuw in het ziekenhuis gelegen vanwege een enorme blaasontsteking en vaginale infecties. Ik heb 7 maanden overgegeven, maar je moet gewoon naar huis en het accepteren, zeggen ze dan. En dat ik maar moet genieten van wat ik nog wèl kan, nou vergeet dat genieten maar, iedere dag is overleven, en geen leven meer.

Wie kan mij A.U.B helpen!
Gaarne reacties!

Afz, Colinda