Arie werd aan een eenvoudige liesbreuk geholpen in 2008. Korte tijd daarna kreeg pijn in zijn lies bij het zitten. We gingen naar de huisarts en die zei gelijk: “Als het maar niet het matje is!” Hij stuurde ons door naar het ziekenhuis. Alles werd nagekeken. Niets aan de hand!!

De pijn werd steeds erger. We gingen terug naar de chirurg en die zei: “Dit komt haast nooit voor.” Er werd een scan gemaakt, maar daarop was niet te zien.
Arie hoorde ik er verder niet meer over. De man was nooit ziek geweest en hij was best hard voor zichzelf. Vaak zag ik dat hij pijn had met zitten, daarom moedigde ik hem aan om terug te gaan naar de dokter.

Uiteindelijk zijn we bij de pijnpoli terechtgekomen. Dat werd een heel lang verhaal met verdovingsprikken, en uiteindelijk een Tenskastje. Dat hielp allemaal niet…
Toen werd hem iets aangeboden wat nieuw was. Dat was pas uitgevonden en het kon geïmplanteerd worden. Een soort kastje om de pijn te dempen. Als Arie dat niet wilde was hij uitbehandeld, werd er gezegd…

We vroegen de huisarts om advies. Die was daar erg duidelijk in: “Niet doen!” was zijn reactie. Onze dokter stuurde ons weer door. Ditmaal naar een neurologe. Zij heeft Arie helemaal onderzocht en kon ook niets vinden.
Daarna bezochten we een vaatchirurg in Amersfoort, die alles eraan heeft gedaan om Arie te helpen. Helaas was niets meer mogelijk…

Ondertussen had ik een man thuis die volledig depressief was en aan de drank. Hij was totaal veranderd. Arie kon niet meer zitten en hing maar wat op de bank.
Hij was zo ernstig depressief dat hij steeds vaker begon over een einde maken aan zijn leven.
Uiteindelijk hebben we bij de huisarts euthanasie aangevraagd. Die stemde daar volledig mee in. Alleen de scen-arts, die Arie nooit heeft gezien of gehoord, liet het afweten.

Uiteindelijk hebben we besloten om het zelf maar te doen. Op maandag 14 Juli 2014 is mijn man overleden. En ik zit met de gevolgen; ik kon niet anders dan hem helpen!

Ik hoop hiermee te bereiken dat ik gehoord word. En niet alleen ik, maar alle slachtoffers van liesbreukmatjes. Zo ogenschijnlijk klein matje kan ongelooflijk grote gevolgen hebben. Maar het wordt verkocht als een “broodje over de toonbank”: matje erin, probleem opgelost..

Monica van Hengstum
22 januari 2016