Ik heb geen idee of er nog een programma komt waarin medische missers aan de kaak worden gesteld, maar graag dien ik mijn verkorte verhaal in. Voor mij te laat, maar als waarschuwing voor anderen… Met vriendelijke groet, Karin

Mijn waarschuwing voor synthetische mesh (litteknbreukmatten) bij buikoperaties

Mijn leven staat op zijn kop door een medische misser. Ik ben deze week naar een ander ziekenhuis gegaan waar de specialisten mij het bericht gaven dat ik niet ziek ben, maar mijn lichaam kapot. Dit kan nooit meer verholpen worden. Ik wil mijn verhaal graag delen om anderen te behoeden voor eenzelfde situatie/ingreep.

In 2014 werd bij mij een matje (mesh) geplaatst om mijn darmen op te fixeren. Een darmperforatie (veelvoorkomend) had een bloedvergiftiging/scepsis tot gevolg en ik belandde op de Intensive Care. Een spoedoperatie was noodzakelijk om die darmperforatie op te lossen en mijn buik te spoelen. Terug op de IC kreeg ik een sceptische shock waarbij organen uitvielen en een hartinfarct optrad. Met nog een aantal longembolien en een inwendige bloeding  erbij was het drama compleet. Ik  lag een week kritiek maar overleefde.

8 maanden lang bleef mijn buik een grote open wond. In 2015 is mijn buik gereconstrueerd. Daarbij is zonder mijn toestemming een grote synthetische mat (mesh) geplaatst met harde randen. Door een arts in opleiding onder supervisie van mijn hoofdbehandelaar. Dit was helemaal niet volgens afspraak/belofte.

Toen ‘begon’ de ellende: vanaf dat moment heb ik veel pijn en mijn darmen werken niet. Ik val af, ik heb totaal geen energie en kan niets meer doen van wat mijn leven voor mij de moeite waard maakt.
Mijn hoofdbehandelaar ontkende lang dat de pijn van deze mat komt en loog er over dat de arts in opleiding mij geopereerd heeft. Na een second opinion in een ander ziekenhuis en in academisch ziekenhuis, beloofde hij wel om mij te helpen met een operatie, omdat het probleem immers in zijn ziekenhuis is ontstaan.
Hij verwees mij naar een collega. Maar die wilde me niet opereren )véél te risicovol) en raadde mij een Tens aan (pijn-/zenuwkastje) waarvan andere specialisten al hadden gezegd dat het absoluut niet zou helpen. De beloofde operatie bleef dus uit.

Tijdens  mijn zoektocht naar een ander ziekenhuis waar men mij hopelijk zou willen en kunnen helpen, vond ik erkenning: het blijkt (en ik citeer een specialist) ‘bagger’te zijn wat er in mijn buik gebeurd is. Het ligt wel degelijk aan deze mat, waarvan de arts de risico’s met mij had moeten bespreken, van te voren. Nu is mijn buikwand zo dun geworden dat opereren (mat verwisselen voor een biologische) niet meer mogelijk is, omdat de kans op slagen te klein is, al ben ik meer dan bereid het risico te nemen.
De kans dat mijn pijn verdwijnt en mijn darmen weer goed gaan werken is te verwaarlozen.

Ik voel me door mijn behandelend arts in de steek gelaten (leugens valse beloften en het niet nakomen van afspraken), ben het moe om te moeten vechten om geholpen te worden en ik kan niet meer, van de pijn en door het ontbreken van enig positief perspectief.

Voor mij is het te laat, maar alsjeblieft, wees gewaarschuwd.

Karin