In 1995 werd Ella in een universitair ziekenhuis geopereerd vanwege een bekkenbodemverzakking. Er is volgens de man van Ella altijd vaag gedaan over de ingreep. Ella en haar man begrijpen dat “er een netje is gemonteerd, waarin zaken zijn opgehangen”, hetgeen een nieuwe techniek zou zijn.

“Gevolg van deze operatie”, zo schrijft de man van Ella ons in een mail: “een verwoest leven”. De klachten komen volgens hem 1 op 1 overeen met wat hij leest in het artikel in de Volkskrant van 19 november 2011 over bekkenbodemoperaties met kunststof matjes. Hij vreest dat zijn vrouw als proefkonijn voor de in het artikel geschetste techniek heeft gediend.

Ella en hij nemen contact op met het academische ziekenhuis, maar zij weten van niets meer en de betrokken chirurg is inmiddels overleden. De gynaecoloog die mee opereerde is niet benaderbaar. Via onderzoeken in een ander ziekenhuis proberen zij nu te achterhalen wat er destijds voor implantaat gebruikt is (de naam, het materiaal) en hoe “zaken” zijn opgehangen en welke “zaken” er zijn opgehangen.

Hun verhaal wordt vervolgd!