Voor zover wij weten is er door Wallonië nog ooit eerder aandacht besteed aan de ellende met kunststof matjes (mesh).
Op 6-11-2018 bracht journaliste Juliette Chable daar verandering in. Voornamelijk in het Engels interviewde zij een paar Vlaamse landgenoten en ze deed het nodige onderzoek naar (soorten) matjes, informed consent, de strijd van vrouwen wereldwijd om ervoor te zorgen dat mesh niet meer wordt gebruikt en de politieke ontwikkelingen rondom het matjesscandaal. Dankzij haar inspanningen werd er op 6 november j.l. een uitgebreid artikel gepubliceerd in Le Vif (https://www.levif.be/actualite/sante/aucun-medecin-ne-m-a-prevenue-que-je-pouvais-souffrir-a-vie/article-normal-1049649.html?fbclid=IwAR2yBBoVfwGrcUiypGdHk_2QRSa8872QfvEUyAW6sOXrgKqVBAoL2bkF3A0)
Een klein stuk van het artikel hebben wij (vrij) weten te vertalen. De rest volgt nog:
– – – – – – – – – – – –
… En niet één dokter die me heeft gewaarschuwd dat deze ingreep een levenslange lijdensweg zou kunnen worden… ”
Over de hele wereld en ook in België claimen vrouwen het slachtoffer te zijn van urogynaecologische implantaten, synthetische mesh die wordt gebruikt voor de behandeling van urine-incontinentie en het verzakken van organen. De complicaties die het vaakst worden waargenomen zijn (onder meer) seksuele gemeenschap die niet meer mogelijk is door pijn, chronische infecties en perforatie van organen … Een perspectief van beproeving voor de patiënten die niet systematisch werden geïnformeerd vóór de operatie, terwijl matjes zijn ontworpen om definitief in het lijf te blijven.
Zoals bijna één op de zes vrouwen werd Katrien W. (45), op 36-jarige leeftijd incontinent. “Het was aanvankelijk niet zo heel erg, maar wel een tikkeltje gênant”. Op een gegeven moment besluit de Vlaamse goudsmid het probleem op te laten lossen.
In 2009 raadpleegt zij een specialist die van meet af aan het inbrengen van kunststof bandje voorschrijft. Hij verzekert haar dat de operatie, gedekt door het RIZIV (National Institute of Health and Disability Insurance) niet meer dan vijftien minuten zal duren en “haar leven zal veranderen”.
Inderdaad, het leven van Katrien verandert. Maar niet op de manier zoals men dat haar heeft doen voorkomen.Vier maanden na de operatie begint ze permanente pijn te voelen in haar rug, liezen en heupen.
“De artsen die ik raadpleegde zeiden dat ik geduld moest hebben, dat het ‘tussen mijn oren’ zat.”
Katrien kreeg urinaire en vaginale infecties, zij slikte pijnbestrijders en antibiotica die binnen de kortste keren niet meer effectief bleken te zijn. “Ook mijn seksuele leven verdween, intimiteit was te pijnlijk”.
Pas in 2016, na zeven jaar ellende, vroeg Katriens huisarts zich hardop af of alle problemen niet door haar bandje zouden kunnen komen.
Katia V., 43, ondervond dezelfde soort hindernissen. Haar pijn begon zodra bij haar -in februari 2015- een matje tegen haar verzakking in de buik werd geplaatst.
“Ik kon niet eens meer gaan zitten, en ik vroeg me af: hoe kan ik in ’s hemelsnaam naar huis rijden?”
Tijdens het onderzoek na 6 weken lijkt alles normaal, behalve “het gevoel dat er zich continu een brandende pook in haar lijf bevond ter hoogte van haar perineum. De arts stuurt Katia terug aan haar huis en ook alle daaropvolgende specialisten.
“Iedereen deed me geloven dat de pijn die ervoor zorgde dat ik aan huis gekluisterd zat, en die me in een depressie liet belanden, te wijten was aan endometriose.”
Al snel wordt ze gedwongen om haar schoonheidssalon te sluiten, niet in staat om haar werk nog te doen.
Katrien (links) en Katia (rechts) leerden elkaar kennen via het Nederlandse steunpunt MeshedUp.
Drie jaar na haar operatie, ondanks de pijn, reist Katia in wanhoop naar Nederland om een andere specialist te raadplegen. Hij ontdekt dat het implantaat niet correct is geplaatst.
“Hij vroeg me of ik in België al een second opinion had laten doen en ik vertelde hem dat ik liefst tien specialisten had gezien vóór ik hem bezocht”.
Na onderzoek en moeilijkheden om haar dossier te bemachtigen, onthult de Nederlandse arts dat de chirurg die Katia had geopereerd en die zij vóór èn na de ingreep nooit heeft ontmoet, een arts in opleiding was geweest.
De rest van het artikel is nu alleen nog online te lezen via bovenstaande link. Er wordt momenteel hard gewerkt om de vertaling af te ronden.
.