The Guardian
WOENSDAG 18 juli 2017
Hannah Devlin

IN GROOT_BRITTANNIË PLEITEN SPECIALISTEN VOOR EEN OPENBAAR ONDERZOEK NAAR GEBRUIK VAN VAGINALE MESH-CHIRURGIE 
(zie ook: https://www.theguardian.com/society/2017/jul/18/senior-doctors-call-for-public-inquiry-into-use-of-vaginal-mesh-surgery-in-uk)
De deskundigen maken vergelijkingen met het schandaal Thalidomide (Softenon). Ze onthullen dat traumatische complicaties vaker voorkomen dan officiële cijfers suggereren.

Specialisten hebben opgeroepen tot een openbaar onderzoek naar het gebruik van vaginale mesh-chirurgie. Ze uiten hun bezorgdheid over het feit dat een aanzienlijk deel van de patiënten is achtergelaten met traumatische complicaties.

In zijn betoog op een bijeenkomst in het Parlement, trok Carl Heneghan – Evidence-Based Medicine professor aan de Universiteit van Oxford – vergelijkingen met het schandaal van Thalidomide. Hij gaf aan dat er bewijs is dat het gebruik van mesh (matjes) voor de behandeling van complicaties na bevallingen, aanzienlijk meer risico met zich meebrengen dan officiële cijfers suggereren.

In het geval van Thalidomide kon iedereen zien wat het aanrichtte. “Bij matjes (mesh) is het aan de buitenkant niet te zien”, maakte Heneghan de vergadering duidelijk: “Er moet een openbaar onderzoek komen.”

Tijdens de vergadering in het Parlement meldden Heneghan en Sohier Elneil – een geraadpleegde urogynaecoloog van het University College Hospital – dat de aantallen complicaties voor bepaalde operatiemethoden met mesh onaanvaardbaar hoog lijken. Er werden vragen gesteld over de mogelijkheid dat de operatie ten onrechte wordt gebruikt.

Elneil vertelde dat niet gepubliceerd onderzoek door haar team, op basis van periodieke statistieken, suggereert dat er na urine-incontinentiechirurgie een kans van 8,9 % bestaat op nieuwe ellende en dat de meeste van deze patiënten opnieuw behandeld moeten worden voor complicaties die niet gering zijn.

Deze uitkomst steekt nogal af tegen de ongeveer 1-2% pijn of erosie die de MHRA (de Britse Inspectie voor de Gezondheidszorg) eerder in een verslag noemde aangaande incontinentiegerelateerde mesh-ingrepen.

Heneghan haalde een recente studie uit “de Lancet” aan, waaruit blijkt dat het recidivepercentage voor een bepaald type prolapschirurgie m.b.v. mesh 19% bedraagt, hoewel het percentage varieert, afhankelijk van de manier van opereren.

De reden van de vergadering is de voorbereiding van een Britse patiëntengroep op een claim tegen de farmaceuten. Advocaat David Golten, partner bij Wedlake Bell LLP, beweert dat alleen zijn bedrijf al 200 vrouwen vertegenwoordigt in die claim.

Eerder, in Amerika, zijn al enorme uitbetalingen gekoppeld aan rechtszaken en in Australië startte vorige week een groot proces tegen Johnson & Johnson.

Tijdens de vergadering werden er ook een aantal schrijnende getuigenissen gehoord van patiënten die levensveranderende complicaties ervaren, ten gevolge van hun mesh-operatie.

Karen Preater, 40, uit Rhyl, beschreef hoe zij met intense pijn achterbleef na de mesh-ingreep ter behandeling van haar incontinentie. “Mijn kinderen herkennen de moeder niet meer van drie en een half jaar geleden. Ze zien mij niet meer de dingen doen die ik placht te doen,” zei ze: “Laat me helder zijn: als ik mijn kinderen niet had gehad zou ik hier vandaag niet hebben gestaan..”

Carol Williams, 58, ook uit Noord-Wales, barstte in tranen uit toen ze vertelde dat zij toegelaten werd tot de Priory Clinic nadat zij suïcidaal was geworden naar aanleiding van een stijgend aantal complicaties dat was veroorzaakt door haar bekkenbodemoperatie.

Anderen spraken van “scheerlijnpijn” en dat organen moesten worden verwijderd doordat ze verstrikt raakten in de mesh. Zij spraken over het verlies van hun seksleven en het psychologische leed dat hen is aangedaan omdat hun artsen niet naar hen luisterden. Een vrouwen vertelde dat zij is behandeld voor PTSS (post-traumatische stress-stoornis) “als bij een soldaat die teruggekeerd is uit Afghanistan”.

In sommige gevallen, hadden patiëntes gekozen voor een “quick fix” (matje of bandje erin, probleem opgelost) voor het vervelende (maar niet slopende) probleem dat zij hadden, zoals milde urine-incontinentie.

John Osborne, een voormalig gynaecoloog, meldde dat toen de procedure werd ingevoerd in de jaren 1990, het te veel snel omarmd is, terwijl er onvoldoende bekend was over de risico’s.

Artsen zeiden: “Geen probleem. Ik kan je repareren met een matje”, vertelde hij: “De mesh werd veel te gemakkelijk in veel teveel mensen gestopt. Ik zeg niet dat mesh volledig moet worden uitgebannen, maar het zou niet hebben mogen worden gebruikt in de aantallen waarin het werd toegepast.

Als er problemen optreden is het complex en risicovol om de boel ongedaan te maken omdat de mesh, die ontworpen is om permanent in het lichaam te blijven, vergroeit met het omliggende weefsel. Kath Sansom, de initiatiefneemster van de “Sling de Mesh-campagne”, beschreef dit als “het proberen te verwijderen van kauwgom uit verwarde haren”.

De Parlementsvergadering werd georganiseerd door Owen Smith, het Pontypridd-Parlementslid en “SlingThe Mesh”, een campagne-groep die aandringt op verbod van het gebruik van mesh.

Andere artsen waarschuwden dat de problemen voornamelijk zijn ontstaan door agressieve marketing door fabrikanten van ondermaatse producten en, in sommige gevallen, ontoereikende opleiding van artsen.

Mark Slack, een gynaecoloog van het Addenbrookes ziekenhuis in Cambridge, die werd geraadpleegd, zei: “De TVT (de meest voorkomende meshprocedure) is een goede ingreep als hij wordt uitgevoerd door de juiste mensen met de juiste aanwijzingen.”

“Nu, voor de eerste keer, zien we massa’s patiënten binnenkomen die zeggen: “U gaat toch zeker geen matje plaatsen dokter?” voegde hij eraan toe: “Het gevaar dreigt dat er een enorm probleem wordt gecreëerd.”

“Andere behandelingen voor incontinentie en verzakking kennen ook risico’s”, zei hij: “en in sommige gevallen kunnen de complicatiepercentages nog hoger zijn.”

In een verklaring, zei de MHRA: “veiligheid van de patiënt is onze hoogste prioriteit en we leven mee met de vrouwen die slachtoffer zijn geworden van complicaties na de mesh-ingreep.”

“Wij willen graag helpen om de serieuze bezorgdheid die sommige patiënten uitspreken inzichtelijk te maken. We hebben een heleboel werk verzet door voortdurend alle uitkomsten van het verrichte onderzoek te beoordelen  dat gedurende vele jaren is uitgevoerd door de klinische medici, en hebben daarbij rekening gehouden met de terugkoppeling van alle bronnen in die tijd.”

“Wat we blijven zien is dat in Groot-Brittannië wetenschappelijk bewijs het gebruik van deze implantaten voor de behandeling van ellendige zaken als verzakkingen en incontinentie, onder geschikte omstandigheden, in stand houdt. Dit wordt bevestigd door het grotere aandeel van de medici en patiënten.”

“Net als andere toezichthouders op implantaten wereldwijd, die geen van allen deze medische hulpmiddelen van de markt hebben gehaald, zijn wij ons niet bewust van grote bewijzen die tot de conclusie zullen leiden dat deze implantaten onveilig zijn, mits ze worden gebruikt waarvoor ze bedoeld zijn.”