MEVROUWTJE EIGENWIJS

Nu de operatie “matje verwijderen” wel heel dichtbij komt word ik toch ietwat beschouwend.
Stel dat het toch niet goed gaat? Stel: de robot heeft een slechte dag, of de arts, of allebei? …kortom van alles gaat er door mijn hoofd. En wat ga je dàn doen? Zorgen dat alles min of meer geregeld is?  Heb ik duidelijk genoeg gemaakt wat mijn wensen zijn mocht ik me er deze x niet uit kunnen vechten? Ja…deze keer want als het op operaties aankomt heb ik eigenlijk altijd een beetje pech.
Een routineonderzoek eindigt op de intensive care en wekenlang sondevoeding. Een achillespees die knapt bij normaal lopen, waarna de operatie pas na twee dagen kan, omdat het zo druk is…waarna ik al hinkelend naar het toilet een deur tegen me aankrijg, doordat een andere patiënt op de bel had gedrukt, en de broeder de deur met kracht openzwiepte….en dus zes weken gips en een blijvend verschil in linker en rechteronderbeen. Lastig met laarzen, plus jaren intensieve fysio, en uiteraard weken afhankelijk van een gezinsverzorgster, want met vier kleine kinderen, waarvan eentje net zes maanden, is gips eigenlijk geen optie.

En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan. Dat doe ik niet, ik vertrouw erop dat deze x het geluk met mij is!
Na jaren van vechten tegen alles wat me in de weg stond en niet opgeven zou dit mijn einddoel kunnen zijn, en dan heb ik eindelijk bereikt waar ik al zoveel jaar voor strijd en pleit…het matje en de pigtails eruit en dan maar es kijken wat er met mijn lichaam gebeurt.
Wie weet knap ik wel op en herstelt het immuunsysteem zich een beetje en pak ik toch nog iets van mijn leven terug! De tijd zal het leren, maar spannend is het wel!

Mijn onderbuikgevoel is goed dus daar vertrouw ik nu maar op. Iedereen die mij kent weet dat ik nooit opgeef, wel berust, maar toch blijf zoeken naar oplossingen.
Misschien is dat eigenwijze nu eens mijn sterke kant, want meestal is dat geen goede eigenschap, alhoewel ik toch best vaak gelijk heb hoor! Maar goed….niet zwart wit zijn maar grijs, dat heb ik in de loop der jaren wel geleerd, en toegeven dat je ook wel es geen gelijk hebt. …Ja toch? ….Nu maar hopen dat mijn arts gelijk krijgt, toen hij zei dat hij alles eruit kan halen…
Ik hoop dat echt….