Met belangstelling volg ik de discussie over het besparen van kosten in de zorg, Bezuinigen door mensen broodnodige medicatie niet te geven, 15 ziekenhuizen sluiten, kleinere verpakkingen van verbandmiddelen..
Komaan! Er bestaan toch simpelere (en zeer doeltreffende) manieren om te besparen in de zorg. Denk aan het schriftelijk informeren van patiënten. Simpel uit te voeren, groot succes verzekerd:
- Geef de patiënten tijdens het eindgesprek vóór hun operatie schriftelijk informatie mee over de op stapel staande ingreep: de naam, de manier waarop de ingreep uitgevoerd zal gaan worden, de risico’s en de alternatieven, en laat ze voor ontvangst tekenen.
- Stuur ze niet naar huis met de mededeling dat deze operatie noodzakelijk is, maar geef ze de ruimte er over na te denken.
- Geef ze twee weken de tijd de meegegeven informatie op zich te laten inwerken en eventueel wat googlewerk te doen.
- Laat ze na die twee weken beslissen of ze de ingreep willen laten toepassen.
Wedden dat de helft van het aantal (vaak onnodige) ingrepen niet doorgaat??
Als mijn specialist mij de info vooraf schriftelijk had meegegeven of minstens de naam van de ingreep had genoemd, dan was het feest niet doorgegaan en was ik nu niet invalide geweest – dit geldt ook voor bijna al mijn lotgenotes. Dan waren al die hersteloperaties ook niet nodig geweest en waren we al lang en breed weer aan het werk geweest.
Een enorme kostenpost vormen ze, de ter discussie staande ingrepen. Minister Schippers was vorig jaar nog van plan hier iets aan te gaan doen http://medischcontact.artsennet.nl/Nieuws-26/archief-6/Tijdschriftartikel/98948/Onderzoek-naar-nietbewezen-zorg.htm Helaas hebben we hier nooit meer wat van gehoord. Wel hebben we haar in april j.l. horen zeggen dat zij het in het kader van de innovatie belangrijk acht om bepaalde ter discussie staande ingrepen juist NIET te verbieden.
Artsen verplichten hun patiënten schriftelijk te informeren èn ze er voor laten tekenen zal een hoop duidelijkheid verschaffen, een hoop leed voorkomen en een hoop kosten besparen.
Ik heb geprobeerd in contact te komen met de CZ Topman, die denkt aan maatregelen als 15 ziekenhuizen sluiten (dat is toch veel te ingrijpend!!). Omdat hij zich ook druk maakt over operaties als het verwijderen van de galblaas – ten gevolge van deze operatie raken 135 mensen per jaar invalide – durfde ik hem wel te benaderen en geloofde ik er heilig in dat hij open zou staan voor de dialoog met de patiënt (want juist uit de hoek van de patiënt komen vaak de meest praktische en doeltreffende oplossingen). Niet dus. Hij stond niet open voor een gesprek.
Een gemiste kans. De CZ topman had in zijn positie ermoedelijk in no time voor elkaar gekregen waar wij jaren voor moeten strijden en daarmee veel (financiëel) leed kunnen voorkomen.