Zaterdagmorgen rond kwart over negen stap ik in de auto voor een klein ritje naar het Stayokay Hostel Soest. Ik heb de vrijdag doorgebracht in een ander hotel in Soest, samen met nog zes andere lotgenoten en een drietal partners. We hebben samen gedineerd en onder het genot van een wijntje of een lekker glas bier, de avond met elkaar doorgebracht. Regelmatig heb ik deze vrijdag, via WhatsApp, nog contact met mede-lotgenote en organisator Monique Hos, om de laatste puntjes op de i. te zetten. We hebben diverse afmeldingen, maar gelukkig worden deze weer gedeeltelijk opgevuld door nieuwe lotgenoten die op de valreep nog graag naar de Lotgenotendag komen.
Bij binnenkomst zie ik dat Dokter Andri Nieuwoudt al is gearriveerd. Hij probeert bij de receptie een microfoon te regelen, zodat iedereen hem goed kan verstaan. Zijn ‘’Hollikaans’’ is soms wat moeilijk verstaanbaar en met een microfoon zal dat wellicht beter gaan. Jammer genoeg is er geen geluidsapparatuur beschikbaar, dus hij zal zijn stem wat moeten verheffen. Ook Monique is al aanwezig, samen met lotgenote Daan, die alvast bij de ingang gaat staan om de eerste gearriveerde lotgenoten op te vangen.
Monique heeft al een tafeltje klaargezet, waar de deelneemsters zich kunnen melden. We innen tevens de financiële bijdrage en vinken de deelnemerslijst af. Alle lotgenoten krijgen een badge met hun naam en groepsnummer. Dit nummer is belangrijk voor het tweede deel van het programma. Met een kopje koffie of thee en een lekker plakje cake, maken de deelnemers vast kennis met elkaar. Sommige hebben elkaar al vaker gezien op “huiskamerbijeenkomsten’’, andere voegen zich bij de groepjes en leren elkaar op deze manier een beetje kennen.
Zo rond half elf starten we met het eerste deel van het programma. Gynaecologe dokter van Doorninck is helaas niet gekomen en Dokter Nieuwoudt neemt haar deel dan ook over. Met sheets, foto’s en filmpjes legt hij uit wat er in het lichaam mis kan gaan na een bevalling, wat hieraan te doen is, en hoe het niet moet. Dat is ook dé reden dat we bij elkaar zijn. Er is bij ons allemaal schade aangericht door het gebruik van kunststof matjes, ook wel ‘’mesh’’genoemd. Hij laat ons tevens zien hoe verzakkingen verholpen kunnen worden, door het gebruik van biologische mesh, wat dokter Nieuwoudt een ‘’spalk’’ noemt. Voor ons allemaal is dit te laat. De schade is al aangericht en in de meeste gevallen niet meer ongedaan te maken, laat staan te verwijderen.
Tijdens zijn presentatie is het muisstil in de zaal. Een enkele lotgenoot staat even op om de pijn te ontlasten, maar iedereen luistert aandachtig naar dokter Nieuwoudt. Om alles even te laten bezinken, lassen we een extra pauze in en staat er voor iedereen nog een kopje koffie of thee klaar. Na een klein kwartiertje vervolgt dokter Nieuwoudt zijn presentatie. Hij heeft bij de lotgenoten veel los gemaakt, maar voor sommigen is er ook veel duidelijk geworden. Rond één uur is het tijd voor wat ontspanning en een heerlijke lunch. In de eetzaal staat brood met verse vleeswaren klaar en een dampende kop groentesoep.
Nadat iedereen het zich heeft laten smaken, vervolgen we het middagprogramma. Alle deelnemende lotgenoten zijn verdeeld in groepjes van zes of zeven personen. Deze zijn zoveel mogelijk samengesteld uit lotgenoten met dezelfde (soort) matjes. Niet iedereen heeft dit aan mij doorgegeven, dus is er ook geselecteerd op woonplaats of regio. De overige lotgenoten zijn ingedeeld bij willekeurige groepjes. Door de afmelders zijn sommige groepjes wat kleiner, maar dat wordt niet als bezwaarlijk ervaren.
Alle groepjes zoeken een rustig plekje in het gebouw, zodat er voldoende gelegenheid is om open met elkaar te kunnen praten. Ik ga alle groepjes even langs om wat foto’s te maken. Bij de één wordt serieus gepraat over elkaars problemen, terwijl in een ander groepje hard wordt gelachen.
Kortom, alles kan, niets moet!
Dokter Nieuwoudt voegt zich bij enkele groepjes om vragen te beantwoorden en advies te geven. Door gebrek aan tijd lukt het hem niet om bij alle groepjes aan te sluiten. Deze krijgen in het laatste deel van het programma de tijd om alsnog Dokter Nieuwoudt het hemd van het lijf te vragen.
Geduldig luistert hij naar iedere vraag en beantwoord deze met een duidelijke uitleg. Inmiddels is de vrouw van dokter Nieuwoudt gearriveerd en sluiten we de middag zoetjes aan af. We bedanken hem voor zijn belangeloze aanwezigheid en overhandigen hem een lekkere fles rode wijn. De andere fles, eigenlijk bestemd voor dokter van Doorninck, geef ik aan zijn vrouw. Met een glaasje fris praten we met z’n allen nog wat na en genieten we van het samenzijn.
Tot onze verrassing krijgen Monique en ik, namens alle lotgenoten, van Maria en Dora, nog een prachtig bloemstukje met een bedankkaartje. Wat ontzettend lief, ik ben er even stil van.
Rond vijf uur in de middag zijn alle lotgenoten richting huis vertrokken. Ook ik verzamel mijn spullen en laat het thuisfront weten dat ik over een uurtje thuis ben. Voor mij was het een ontzettend geslaagde dag. De organisatie was een leuke uitdaging, maar tevens ook best veel werk. Ik hoop dat de aanwezige lotgenoten het net zo’n fijne en zinvolle dag hebben gevonden als ik. Of er nog een volgende keer komt, weet ik niet. Maar ik ben zeker bereid om er dan weer mijn schouders onder te zetten. Het was voor mij in ieder geval de moeite waard en ik heb het graag voor jullie gedaan.
Heel veel liefs aan alle deelnemende lotgenoten en de thuisblijvers.
Groetjes, Ellen (en natuurlijk ook van Monique)