13 en 14 juni 2013 – Ziekenhuis Zorgsaam te Terneuzen
Dora de Wilde is door gynaecoloog A. Nieuwoudt uitgenodigd om als vertegenwoordigster van lotgenotensteunpunt MeshedUp,  zijn Masterclass in POP(1)- chirurgie bij te wonen, samen met 3 Nederlandse gynaecologen. Deze Masterclass wordt sinds 2008 vijf keer per jaar aangeboden in Terneuzen.
Het doel was om inzicht te krijgen in het complexe geheel van de verzakking van de vaginale wand en de behandeling ervan.

Dora schrijft:
Ik kreeg tijdens deze workshop een duidelijker beeld van de complexiteit van “prolaps” en het “plan van aanpak”. Mij werd duidelijk
·     dat de gynaecologen serieus op zoek zijn naar oplossingen.
·     dat er geen scherp omlijnde antwoorden zijn.

Centraal in deze Masterclass stond wel dat de ingreep weinig tot geen schade zou moeten opleveren voor de patiënt.
Ik heb ervaren dat Dr. Nieuwoudt zijn werk met ernst en toewijding doet en zijn resultaten met collega’s op een transparante wijze deelt. Ik was op open wijze betrokken. Niet alleen om de aanwezige gynaecologen antwoord te geven op hun vragen over de uitzending van Tros Radar van december 2012, maar ook om op een positieve manier ons steunpunt bekend maken.

Van de drie aanwezige gynaecologen gebruikt er één  vaginale matjes, de andere doet voornamelijk laparoscopische ingrepen en de derde doet geen verzakkingsingrepen met matjes.
Het aanvankelijke scepticisme van de groep werd langzaam vervangen door enthousiasme gedurende de 2 daagse Masterclass.

De Masterclass:
De eerste dag  bestond uit een 6 uur durende Powerpoint-presentatie met video-ondersteuning. Gestart werd met een stukje geschiedenis, daarna volgde theoretische en filosofische gedachtenwisseling en er werd afgesloten met harde technische details van de behandeling zoals die in Terneuzen uitgevoerd wordt.
De toegang tot de verzakking is via de vaginale route met een focus op “de diagnosestelling en behandeling van de oorzaak van de verzakking” en niet “het gevolg van de verzakking”. Dit is beschreven in een nog te verschijnen boek van Andri Nieuwoudt, dat inmiddels 190 pagina’s telt en regelmatig wordt herschreven en aangevuld.
We ontvingen een kopie van dit boek in wording dat diende als hulpmiddel om de masterclass te kunnen volgen.

De uiteenzetting begon met een historische terugblik.
Aan de hand van ervaringen uit het verleden ( met name van prominente leden van de geneeskundige gemeenschap zoals George Reeves White, John Benjamin Murphy, Howard Kelly en A Cullen Richardson) werd ons duidelijk gemaakt waarover de verzakkingschirurgie van vandaag gaat. Frustraties van het verleden zijn vandaag de dag nog alom tegenwoordig.
Het op de markt brengen van meshkits “als een snelle oplossing van een ingewikkeld probleem” in begin 2000 heeft alles vertroebeld: er werd, zoals dat in het verleden eerder gebeurde, enkel nog gekeken naar de nieuwe allesoverkoepelende techniek als het ultieme middel. De andere technieken werden opzij gezet en soms zelfs niet meer toegepast. De complicaties (en niet het ontbreken van het herstel als gevolg van deze kits) maakte dat de geschiedenis zich herhaalde.
Voor mij, als leek op medische gebied, was het de eerste dag soms moeilijk om alles te begrijpen.
Dat veranderde de volgende dag toen ik via een scherm de live-chirurgie heb mogen zien.

Wat voor ons belangrijk is om te onthouden:

• Alle verzakkingen zijn niet hetzelfde: er is dus niet één overkoepelende behandeling mogelijk.
• Het einde van dit verhaal is nog niet in zicht: antwoorden worden actief gezocht door mensen die serieus omgaan met dit probleem.
• Veilige, niet risicovolle technieken bestaan en moeten voorrang genieten.
• Het is te simplistisch om verzakkingen puur te zien als een stadium 1, 2 , 3  verzakking. Een classificatie waar herkenning gegeven wordt aan de verschillende defecten die leiden tot de verzakte vaginale wand, lijkt een logischer vertrekpunt om deze te corrigeren.
• “Defect specifieke chirurgie” houdt juist in dat er primair een goede diagnose gesteld wordt en daarna pas een herstelingreep waar natuurlijk weefsel, met de normale anatomie als sjabloon, de primaire bouwstenen zijn.

Dit genezingsproces kan alleen succesvol zijn als herkenning gegeven wordt aan de obstakels in ons als patiënt:  zwak weefsel, gebrekkig weefsel en wisselende druk van uit de buik op de hechtingsnaden.
Om dit te overbruggen zijn (buiten ons lichaamseigen weefsel) andere weefsels (biodesign- biomesh) nodig om het genezingsproces te bevorderen. Ook stroken van synthetisch materiaal.. Als het echter met de nodige nauwkeurigheid aangewend wordt, zullen complicaties beperkt kunnen worden.(AN)

Ik heb gezien:

• Dat er op een degelijke manier gezocht wordt waar onze zwakke plekken zijn, en dat die zwakheden op een goede manier hun versteviging krijgen.
• Dat hierbij gebruik gemaakt wordt van een hersteltechniek, waarbij ons eigen weefsel gehecht wordt en aan ligamenten en stevige structuren wordt vastgemaakt, en dat er gebruik wordt gemaakt van bio-mesh (biodesign van Cookmedical) als inleg om het herstelde oppervlak te ondersteunen.
• Dat dit niet in ons lichaam blijft maar oplost, en dat het als een soort colageen zorgt voor versterkt weefsel.
• Dat er geen schade is door het toepassen van deze techniek. Er kan dus verder gebouwd worden op deze basis om bij een volgende ingreep de verzakking die nog niet voldoende geholpen  is, of een nieuwe en andere soort verzakking, te behandelen.
• Dat er  weloverwogen besloten is om gebruik te maken van kunststofstroken, die zonder ophanging of vasthechten en spanningsvrij ingelegd worden, daarna beschermd door bio-mesh (om erosie- doorschuren te voorkomen) en dit enkel bij slechte kwaliteit eigen weefsel (+ 70 jaar)

In mijn verslag kan onmogelijk alles besproken worden. Het boek van dokter Niewoudt, waarvan het einde nog niet in zicht is, geeft ons een andere kijk op verzakking dan graad 1-2-3 verzakking. Nieuwoudt  bekijkt de verzakking van waar de weefselstrukturen zijn losgekomen:

Defect specific surgery is the correction of the damage that leads to the prolapse, utilizing the normal anatomy as template for repair. Diagnosing the defects stands central to this. A staging and classification is necessary to compare results on a like for like basis: for this a vaginal topographic mapping system is suggested. Defect Specific Surgery is a two-stage process: only after the defective support sites are defined, can the reconstructive process begin.

Mijn bezoek en deelname aan deze masterclass heeft wederom onderstreept dat communicatie tussen patiënt en arts centraal staan.
Er zijn mensen die naarstig op zoek zijn naar een oplossing voor hun ernstige verzakkingsprobleem!
Er is licht aan de horizon!

Dokter Nieuwoudt, hartelijk dank dat ik deze leerrijke dag heb mogen meemaken!
Dora De Wilde

Het ziekenhuis ZorgSaam Zeeuws-Vlaanderen heeft kort na de uitzending van Radar
http://www.trosradar.nl/uitzending/archief/detail/aflevering/03-12-2012/bekkenbodemmatjes/ op aandringen van haar gynaecologen de implantaten identificatiekaart in gebruik genomen. De patiënt kan er de gegevens op vinden, welke implantaat (matje) er gebruikt is, de fabrikant en het lotnummer